Library of Heavens Path - Bölüm 7

Bölüm 7:

Açlıktan Ölmeden Önce Terk EdildinizRahip

GaiaNova, Thaddpole & Tortex

"Ne yaptım?"

Karşı tarafın öfkeyle kaynadığını görünce Zhang Xuan'in dili tutuldu.

Bu yanlış anlaşılma biraz kontrolden çıkmıyor muydu!

Ancak, başkalarının böyle düşünmesinin doğal olduğunu anlayabiliyordu. Ne de olsa, onun yetişimine rehberlik etmeden, genç metreslerinin onu isteyerek efendisi olarak kabul etmesini sağlayabildi ve hatta konuyu gündeme getirdiğinde kızardı. Dahası, Rekor Kristali paramparça olmuştu. Bu çok açık, delilleri yok eden bir eylem...

Bütün bunlar, durumda yanlış bir şeyler olduğunu gösterdi.

Zhang Xuan hemen tuhaf bir amca, bir seks, utanmaz bir öğretmen ve benzeri unvanlar olarak etiketlendi.

"Yao Amca, ne düşünüyorsun? Eğer böyle davranmaya devam edeceksen, bir daha asla seninle uğraşmayacağım!"

Öfkeli Yao Han'a bakıp onun sözlerini duyunca, aklından neler geçtiğini nasıl bilemezdi ki? Bağırırken yüzü hemen karardı.

Ne de olsa genç bir bayandı. Bu tür söylentiler onun itibarını mahvederdi.

"Genç metres..."

Zhao Ya tarafından sözü kesilen Yao Han sadece aurasını geri çekebildi.

"Tamam, yatak takımımı toplamak için beni takip et. Beni burada tutmayın, yarın hala derslerim var." Zhao Ya homurdandı ve odadan çıktı.

Hastalığı hakkında konuşmak istemiyordu. Eğer bunu ona açacak olsaydı, kesinlikle onun hakkında konuşması için ona baskı yapardı. Bu tür bir durumda, bunun hakkında nasıl konuşabilirdi ki?

Bu yüzden, başka bir bahane bulamadan, sadece Zhang Xuan'i öğretmeni olarak isteyerek kabul ettiğini iddia edebilirdi.

"Hımm!"

Genç metresin odadan çıkmak için arkasını döndüğünü gördükten sonra, Yao Han gözlerinde bir parıltıyla Zhang Xuan'e soğuk bir şekilde baktı, sanki bir şey üzerinde düşünüyor gibiydi. Sonra kolunu savurarak arkasını döndü ve dışarı çıktı.

O anda, o genç adamı öldürme niyeti aklında kaldı. Akademide olmasalardı, genç metresi onu durdurmasaydı, çoktan harekete geçmişti.

"Bu sefer kimi gücendirdim..." nywebnovel.com Yao Han'ın soğuk bakışlarına bakarken, Zhang Xuan şaşkına dönmüştü.

[Sadece bir öğrenciyi kabul ettim, bu kadar ileri gitmek zorunda mısın...

Sanki beni, bu dünyadaki tüm kötülüklerin kaynağı olan affedilemez bir suçluymuşum gibi gösterdi.]

Sorun şuydu... Hiçbir şey yapmadı!

"Unut gitsin, bugün hala zaman var. Bakalım birkaç öğrenci daha alabilecek miyim? Benim vesayetim altında ne kadar çok öğrenci olursa, o kadar çok kaynak alacağım!"

Hongtian Akademisi öğretmenleri için birçok farklı seviye vardı. Her yıl, öğretmenlerin öğrencilerinin koşullarına göre bir değerlendirmesi yapılacaktır. Sahip oldukları öğrenci sayısı, gelişim hızları, her türlü yarışmada elde ettikleri sonuçlar... Öğretmenler terfi etmek için bunlara güveniyordu.

Seviyeleri ne kadar yüksek olursa, bir öğretmenin elde edeceği kaynaklar katlanarak artacaktır. Doğal olarak, aynı şey öğrencilerinin alacağı kaynaklar için de geçerlidir.

Muhtemelen öğretmen ve öğrencilerin bir bütün olarak ilerlemesinin anlamı buydu.

Şu anda sadece üç öğrenciyi kabul etmişti. Öğretmen olarak pozisyonunu koruyabilirdi, ancak nitelikler hakkında konuşulacak olursa, yine de tüm okulun sonuncusuydu!

İlerlemesi için sadece daha fazla öğrenci almaya devam edebilirdi.

..........................................

"Zhang Yang, çok hayal kırıklığına uğrama! Muallim Wang Chao seni reddeden tek kişiydi, bu kadar depresif olmana gerek yok!"

İki genç akademinin kaldırımında yürüyordu. Öndeki genç şu anda arkadakini teselli etmeye çalışıyordu.

"Mo Xiao, kabul edildin, tabii ki bu sözleri söylerken hiçbir şey hissetmiyorsun. Reddedilmeyi denemeye ne dersin?" Zheng Yang kaşlarını çattı, arkadaşının teselli sözlerinden mutsuzdu.

"Öksürük öksürük, öyle deme. Akademide hala bir sürü mükemmel öğretmen var, hepsi arasından Muallim Wang Chaoshi'yi seçmene gerek yok!"

Öndeki genç utançla başını kaşıdı.

"Onu seçmeye gerek yok mu? Söylemesi senin için kolay. Küçüklüğümüzden beri mızrak yolunda eğitim alıyoruz ve mızrak zaten vücudumuzun bir parçası haline geldi. Artık bir kenara atamayacağımız bir şey. Hongtian Akademisi'ndeki mızrak sanatındaki en iyi öğretmen Muallim Wang Chaoshi'dir. Şimdi sen onun tarafından kabul edildin, ben ise reddedildim, benim depresyona girmemem mümkün mü?

Zheng Yang öfkelendi.

"Bu..." Mo Xiao böyle bir soruya nasıl cevap vermesi gerektiğini bilmiyordu.

Hongtian Akademisi'nde farklı öğretmenlerin farklı uzmanlıkları vardı. Kimisi yumruk konusunda uzmanlaşmış, kimisi kılıç konusunda uzmanlaşmış... Muallim Wang Chaoshi, mızrağın yolunu gösterme yeteneğiyle tanınıyordu. Tüm akademi göz önüne alındığında bile en iyi öğretmenlerden biri olarak kabul edildi.

İkisi de onun öğrencisi olma umuduyla sınavlara birlikte katıldılar. Ancak biri geçerken diğeri başarısız oldu. Başarısız olanın kasvetli hissetmesi doğaldır.

"Hmm, orada bir sınıf var. Bir göz atalım nasıl olur?"

Bu garip durumu nasıl çözmesi gerektiğinden emin olmayan Mo Xiao, aniden çok uzakta olmayan bir sınıf gördü ve onu işaret etti.

"Gitmiyorum..." Zheng Yang başını salladı.

"Hadi gidelim ve bir bakalım. Ya bu öğretmen mızrağın yolunu öğretme konusunda da yetenekliyse?" Mo Xiao teselli etti. "Her neyse, sadece onu ziyaret etmekle kaybedecek bir şeyiniz yok!"

"Tamam!" İsteksiz olmasına rağmen, Zheng Yang hala Mo Xiao'yu odaya kadar takip etti.

Odadaki kişi Zhang Xuan'di. Biraz taze kan toplamak için dışarı çıkmak üzereydi ki iki gencin içeri girdiğini gördü.

"Tanıştığımıza memnun oldum öğretmenim!" Mo Xiao eğildi.

"Un!" Zhang Xuan gözlerini hafifçe genişletti. "Bir öğretmen aramaya mı geldin?"

"Evet, bu benim kardeşim. Özellikle mızrağıyla son derece ürkütücü. Genç nesilde, ona karşı rekabet edebilecek çok az kişi var. Umarım o öğretmen ona rehberlik edebilir!" Mo Xiao aceleyle söyledi.

"Mo Xiao..." Zheng Yang, iyi kardeşinin kollarını çekti.

"Ne oldu?" Mo Xiao şaşkınlıkla sordu.

"Çevreye bak..."

Zheng Yang kaşlarını çattı.

Bu sınıf son derece dardı. Görünüşe göre, sadece on kişiye sığabilirdi. Belli ki küçük bir sınıftı.

Sınıfın büyüklüğü öğretmenin yeteneğini temsil ediyordu. İlk birkaç sırada yer alan öğretmenler, yüzlerce öğrencinin aynı anda yetiştirme ve eğitim almasına olanak tanıyan bir alan büyüklüğünde sınıflara sahiptir. Bununla karşılaştırıldığında, bu sınıf tıpkı bir avuç içi büyüklüğündeydi. Bu sınıfın öğretmeni muhtemelen sadece ortalama bir standarttaydı.

"Gerçekten çok küçük..." Mo Xiao odanın büyüklüğünü fark etti ve kalbi attı, 'ge deng!'.

Başlangıçta, en iyi arkadaşının kalbindeki bastırılmış duyguları yatıştırmaya yardım etmek istedi. Yine de farkında olmadan bu tür bir yere geldi. Eğer öğretmenin standardı gerçekten vasatın altında olsaydı, sadece bastırılmış duygular kaybolmazdı, aynı zamanda kalbine daha da ağır gelebilirdi.

"Mızrakla yeteneğini göster!"

Görünüşe göre ikisi arasındaki gizli konuşmadan habersizdi, Zhang Xuan sakince söyledi.

Buraya geldiğimize göre, kaybedecek bir şeyimiz olmadığı için bu öğretmenin size biraz rehberlik etmesini sağlayabiliriz. Eğer standardı gerçekten kötüyse, onu kabul etmeyi reddedebilir ve gidebiliriz!" Zheng Yang'ın yüzündeki tereddüt ifadesini gören Mo Xiao, onu ikna etti.

"Un!" Zheng Yang başını salladı.

Çoğu öğrencinin gözünü diktiği son derece popüler bir öğretmen dışında, çoğu öğretmen kendi öğrencilerini seçtiğinde, öğrencilerinin de öğretmenlerin yeteneklerini incelemesine izin verildi.

Düşündükten sonra, Zheng Yang hemen mızrağı sırtından çıkardı ve birçok parçayı birbirine sabitledi.

Weng!

Elindeki uzun mızrakla, Zheng Yang'ın ifadesi anında değişti, tıpkı kınından çıkarılmış bir bıçağın keskin kenarının korkutucu parıltısı gibi.

Sou sou sou sou!

Uzun mızrak ileri saplandı ve sonik bir dalga patladı. Tüm oda sanki parçalanıyormuş ve çevrede güçlü bir rüzgar esiyormuş gibi geliyordu.

Uzmanlar, harekete geçtikleri anda tanınabiliyorlardı. Bu Zheng Yang, çok güçlü olarak kabul edilmese de, mızrakla olan hüneri gerçekten de o kadar da kötü değildi.

Hu!

Mızrağının ucu fırladı ve çok uzakta olmayan kaya sütununa çarptı. Havada hafif bir yankı vardı ve sütunun üzerinde sayılar belirdi.

"110!"

Düşünmek yüz kilogramdan fazla olurdu!

Sadece yıkıcı cesaretin kendisiyle, 1 dan Savaşçı Juxi aleminin zirvesi bile darbeyi kaldıramazdı!

"Öğretmenim, lütfen bana bazı ipuçları verin!"

Mızrağını yanında dikey olarak tutan Zheng Yang, Zhang Xuan'e kayıtsızca bakarken en ufak bir gerginlik veya yorgunluk belirtisi olmadan dik durdu.

Doğrusu, sadece sınıfın büyüklüğüne bakılırsa, bu öğretmenden büyük beklentileri yoktu. Standardının en fazla ortalama olacağını düşünüyordu.

Karşısındaki öğretmen sanki haklılığını kanıtlarcasına gözlerini kıstı. Ne düşündüğünü anlamak zordu. Sözlerini duyduktan sonra gözlerini yavaşça açtı. Dudaklarında hafif bir gülümsemeyle ona bakmak için döndü.

"Duygusal olarak yaralı mısın? Yani... Daha önce terk edildin mi?"

Düşündükten sonra, Zheng Yang hemen mızrağı sırtından çıkardı ve birden fazla parçayı bir araya getirdi.

TL: Bu kısmı tuhaf bulursanız, muhtemelen mızrağın 3 parçası gibidir (bir mızrak oldukça uzundur. Bir insandan daha uzun olma eğilimindedir, bu yüzden taşıması zordur)